Η Παναγούδα χτίστηκε το 1007 μ.Χ. Πρόκειται για ναό ρυθμού βασιλικής. Βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του χωριού. Χτίστηκε από τους κατοίκους του χωριού κουβαλώντας τις πέτρες με κόπο. Δυτικά του ναού σώζεται μέρος τείχους που υπήρχε παλαιότερα. Σε ότι αφορά το όνομα Παναγούδα υπάρχουν δύο εκδοχές. Η μία πως το καθιέρωσαν για να ξεχωρίζει από την Παναγία του Προσκυνήματος. Η άλλη είναι πως ίσως υπήρχε νεκροταφείο, όπου θάβανε μικρά παιδιά. Σύμφωνα με το τυπικό της εκκλησίας τα αβάπτιστα νήπια έπρεπε να θάβονται στα εξωκλήσια. Γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Την παραμονή της γιορτής γίνεται εσπερινός και ανήμερα η θεία λειτουργία με τη συμμετοχή πολλών κατοίκων. Στη συνέχεια προσφέρεται το παραδοσιακό κουρμπάνι.
Μια παράδοση που διατηρείται σχετικά με την περιοχή είναι η παρακάτω. Το 1932 έγινε μεγάλος σεισμός στη Χαλκιδική με επίκεντρο την Ιερισσό. Το απόγευμα της μέρας αυτής οι κάτοικοι άκουγαν μια φωνή προερχόμενη από την Παναγούδα, η οποία τους παρακινούσε να βγούνε από τα σπίτια. Οι κάτοικοι υπάκουσαν και σώθηκαν, γιατί μετά το σεισμό το χωριό σχεδόν ισοπεδώθηκε.
Η εκκλησία και γενικότερα το τοπίο στο οποίο αυτή βρίσκεται απέκτησαν μεγαλύτερη αίγλη με την κατασκευή ενός καμπαναριού στον περίβολό της.
Η εκκλησία και γενικότερα το τοπίο στο οποίο αυτή βρίσκεται απέκτησαν μεγαλύτερη αίγλη με την κατασκευή ενός καμπαναριού στον περίβολό της.
Η θέα από το εκκλησάκι είναι μοναδική. Ο επισκέπτης μπορεί να καθίσει, να ξεκουραστεί και να απολαύσει την απίθανη θέα.
